Synchronizacja 2014 koncentruje się na pytaniu o to, jak we współczesnych miastach wyglądają miejsca wspólne oraz jak projektanci, architekci i artyści odnoszą się do zagadnienia projektowania dla wspólnoty.
Wspólnota przeżywa dziś specyficzne odrodzenie, można powiedzieć, że jest to renesans w kryzysie. Z jednej strony o konieczności ponownego przemyślenia tego pojęcia mówią zarówno przesiąknięte nostalgią środowiska konserwatywne, jak i nastawione na konstruowanie nowego typu wspólnot środowiska krytyczno-progresywne. Z drugiej – głębokie przemiany życia społecznego dotyczące chociażby warunków pracy w późnym kapitalizmie, sposobów nawiązywania relacji z innymi, organizacji życia codziennego, podzielanych wartości czy rozwoju technologicznego sprawiają, że teoria znajduje nikłe odzwierciedlenie w praktyce, bo tak jak niemożliwy jest powrót do tradycyjnych form wspólnotowości, tak też marginalne – przynajmniej na razie – wydają się progresywne próby konstruowania wspólnot poza opartą na wykluczeniu zasadą tożsamości, poza podziałem na my i oni.
Ten rozdźwięk pomiędzy teorią i praktyką dotyczącą wspólnot stał się tematem tegorocznej edycji projektu Synchronizacja. Kluczowe wydało się nam nie tyle zdefiniowanie, czym jest wspólnota dziś, ile określenie warunków brzegowych jej formowania się. Wspólnota niezależnie od podzielanych wartości, celów, liczebności czy charakteru zawiązuje się w pewnej konkretnej przestrzeni, może być to kościół, fabryka, stadion, plac zabaw czy przestrzeń wirtualna – ważne by umożliwiała realizowanie zamierzonych działań czy rytuałów.
WYSTAWY:
>>> ZAPAL SIĘ!SYNCHRONIZACJA 2014 / WYSTAWA: ZAPAL SIĘ! from Fundacja Bęc Zmiana on Vimeo.
>>> MY I ONI
SYNCHRONIZACJA 2014: MY I ONI / WYSTAWA from Fundacja Bęc Zmiana on Vimeo.
>>> MY I ONI - FOTO
WYKŁADY:
>>> DIETMAR EBERLE: DENSITIES - ATMOSPHERES - PEOPLE>>> DZIAŁANIA NA TERENIE ZALUDNIONYM
>>> NOWA HUTA DZIŚ I JUTRO (+ BARCAMP)
>>> RAZEM W PRZYSZŁOŚĆ
>>> PRZESTRZEŃ WSPÓLNOTY, PRZESTRZEŃ WYMIANY. MŁODA ARCHITEKTURA SZWAJCARSKA (+ PRZEGLĄD PORTFOLIO)
PUBLIKACJA:
>>> MY I ONI. PRZESTRZENIE WSPÓLNE / PROJEKTOWANIE DLA WSPÓLNOTY-------------------------------------------------------------------
COMMUNAL SPACES AND DESIGNING FOR COMMUNITY
In 2014 the Synchronicity project considers the form that communal spaces take in the modern city and reflects on the question of how designers, architects and artists address the concept of designing for the community.
The community is presently undergoing a particular kind of rebirth which could be called a renaissance in crisis. On the one hand, the necessity to rethink the concept is recognized both by the nostalgia-ridden conservative circles and the critically and progressively-oriented environments inclined towards constructing new forms of community. On the other hand, due to the profound transformation of the social life which has affected the working conditions under late capitalism, the manners in which relationships are formed, the organization of everyday life, the shared values and the technological development, the theory is largely inapplicable in practice. There is no returning to the traditional forms of community. However, as of yet, only marginal attempts have been made to construct communities outside the law of identity based on exclusion and beyond the “us” - “them” divide.
The dissonance between theory and practice in relation to communities has been the subject of this year’s Synchronicity. Designing for cities of the future. It seemed key not as much to define what community means today, as to identify the boundary conditions for its formation. The community - regardless of its shared values, goals, size or specificity - is rooted in a particular space, such as the church, factory, stadium, playground or the virtual space. Such space must provide for the performance of activities and rituals as intended.