W 2016 roku Synchronizacja podejmuje temat ARCHITEKTURY
NIEZRÓWNOWAŻONEJ, rozumianej jako wszelkie próby odejścia od formatów i
strategii wynikających z przyjętych poprawności projektowych, planistycznych,
energetycznych i wszystkich praw, które wyznaczają dziś normy przyjęte w
architekturze pierwszego świata.
Punktem odniesienia będą m.in. futurologia w architekturze
przełomu lat 60. i 70., gigantomania architektury władzy, monokulturowość
przestrzeni miejskich i jej podłoża, wyburzenia dla nowej architektury i
granice ochrony konserwatorskiej, architektura rozpaczliwa (tymczasowe i
efemeryczne projekty realizowane dzięki dotacjom na zapobieganie katastrofom,
negatywnym skutkom migracji, a także na działania kulturalne) oraz agresywne,
choć niewidzialne elementy istotne w odbiorze charakteru przestrzeni czyli wysypiska,
oczyszczalnie ścieków, w tym metoda fitoremediacji w rekultywacji terenów
zdegradowanych. Sprawdzimy też jak architekci radzą sobie z sytuacją, gdy muszą
weryfikować swoje projekty na skutek działania rozmaitych czynników:
ekonomicznych, geograficznych, technologicznych, kulturowych. ARCHITEKTURA
NIEZRÓWNOWAŻONA to także analiza sposobów i obszarów ograniczania wyobraźni
architektów, a równocześnie poszukiwanie architektury, która nie zna wstydu ani
ograniczeń.
Tematem przewodnim tegorocznej edycji jest więc identyfikowanie
przyczyn i form manifestowania się niestabilności w architekturze. Wraz z
zaproszonymi architektami, socjologami i artystami krytycznie przyglądamy się tworzeniu
i destrukcji, próbując ustalić, co kryje się za pilnowaniem i przekraczaniem
zasad.