W 2016 roku Synchronizacja podejmuje temat ARCHITEKTURY NIEZRÓWNOWAŻONEJ, rozumianej jako wszelkie próby odejścia od formatów i strategii wynikających z przyjętych poprawności projektowych, planistycznych, energetycznych i wszystkich praw, które wyznaczają dziś normy przyjęte w architekturze pierwszego świata.
Punktem odniesienia będą m.in. futurologia w architekturze przełomu lat 60. i 70., gigantomania architektury władzy, monokulturowość przestrzeni miejskich i jej podłoża, wyburzenia dla nowej architektury i granice ochrony konserwatorskiej, architektura rozpaczliwa (tymczasowe i efemeryczne projekty realizowane dzięki dotacjom na zapobieganie katastrofom, negatywnym skutkom migracji, a także na działania kulturalne) oraz agresywne, choć niewidzialne elementy istotne w odbiorze charakteru przestrzeni czyli wysypiska, oczyszczalnie ścieków, w tym metoda fitoremediacji w rekultywacji terenów zdegradowanych. Sprawdzimy też jak architekci radzą sobie z sytuacją, gdy muszą weryfikować swoje projekty na skutek działania rozmaitych czynników: ekonomicznych, geograficznych, technologicznych, kulturowych. ARCHITEKTURA NIEZRÓWNOWAŻONA to także analiza sposobów i obszarów ograniczania wyobraźni architektów, a równocześnie poszukiwanie architektury, która nie zna wstydu ani ograniczeń.
Tematem przewodnim tegorocznej edycji jest więc identyfikowanie przyczyn i form manifestowania się niestabilności w architekturze. Wraz z zaproszonymi architektami, socjologami i artystami krytycznie przyglądamy się tworzeniu i destrukcji, próbując ustalić, co kryje się za pilnowaniem i przekraczaniem zasad.