Czas: 27.06 (czwartek), godz. 18.00
Miejsce: Warszawa, Cafe Kulturalna, Pałac Kultury i Nauki, Plac Defilad 1
Goście: Marek Domański, Tomasz Ferenc, Tomasz Załuski
Prowadzenie: Bogna Świątkowska
16-17 kwietnia 2012 roku w Domku Ogrodnika Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi odbyła się konferencja naukowa pt. „Architektura przymusu – interdyscyplinarne studia nad dyscyplinującymi funkcjami architektury”, której patronowała Katedra Multimediów Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi i Katedra Socjologii Sztuki Uniwersytetu Łódzkiego. W dwudniowej sesji naukowej udział wzięli: prof. Anna Matuchniak Krasuska, dr Piotr Chomczyński, dr Artur Nowakowski, mgr Magda Melnyk, dr Aleksandra Sumorok, mgr Wiktor Skok, dr Tomasz Załuski, dr Maciej Ożóg, mgr Iwo Zmyślony, dr Adam Dzidowski, dr Waldemar Dymarczyk, prof. Kazimierz Kowalewicz, dr Karolina Grabowska-Garczyńska, dr Ewelina Dzikowska, dr Rafał Kołacki oraz dr Tomasz Ferenc. Referaty wygłoszone przez prelegentów stały się treścią wydanej w tym roku bezpłatnej publikacji pod tym samym tytułem.
Problemem badawczym wokół którego koncentrują się zainteresowania uczestników projektu są szeroko rozumiane i mające rozmaite wcielenia dyscyplinujące funkcje architektury. Począwszy od „łagodnych” form kontroli, jak szkoła czy przedszkole aż po tak zwane instytucje totalitarne (więzienia, szpitale psychiatryczne). Inspiratorami naszych poszukiwań są między innymi Michel Foucault oraz Erving Goffman. Obok problemu badawczego autorzy postawili przed sobą zdanie metodologiczne – poznanie poprzez socjologiczne badania naukowe oraz poznanie poprzez działania artystyczne może doprowadzić do nowych, interesujących wniosków. W realizacji projektu wzięło udział siedemnaścioro socjologów i artystów.
„Architektura przymusu stanowi oryginalną próbę socjologicznego zmierzenia się z rzadko eksplorowanym polem problemowym. Tym, co w największym stopniu buduje merytoryczną wartość Architektury przymusu, jest rzadko spotykana, nowatorska konstrukcja tomu, zasadzająca się na wyodrębnieniu dwu ściśle ze sobą powiązanych trybów narracji: werbalnej – analiz różnych egzemplifikacji zjawiska, oraz wizualnej – zestawów fotografii korespondujących z analizowanymi przypadkami. Dwoistość narracji nie tylko umożliwia recepcję książki na różnych poziomach, ale również udanie łączy w jednym tomie walory poznawcze przedsięwzięcia naukowego i przedsięwzięcia artystycznego” – Krzysztof Olechnicki, z recenzji tomu.